نویسنده: Karie Huttner مترجم: مریم بابائی
به بیان ساده، تفکر رایانشی روشی برای استدلال است که به دانش آموزان می آموزد که چگونه مسائل پیچیده دنیای واقعی را با استراتژی هایی که رایانه ها استفاده می کنند، حل کنند. تفکر رایانشی و فرآیند تفکر طراحی، چارچوبهایی برای حل مسئله هستند. در حالی که محاسبات بر دنیای اطراف ما حاکم است، تفکر رایانشی به عنوان یک چارچوب آموزشی و یادگیری برای بسیاری مفهوم جدیدی است.
این مهارت ها به دلیل تکامل مداوم فناوری و جایگاه آن در اقتصاد به تدریج اهمیت می یابد و دانش آموزانی که در معرض تفکر فناوری قرار گرفته اند، احتمال موفقیت بیشتری در دنیای ای که به طور فزاینده خودکار می شود خواهند داشت. برای کمک به آمادگی دانشآموزان برای آینده، در این پست هفت راهبرد تفکر مؤثر را برای تجهیز نوآوران جوان به تواناییهای ارزشمند حل مسئله بیان کرده ایم. با استفاده از این نکات، دانشآموزان نه تنها مهارتهای مهمی را یاد میگیرند، بلکه برای آنچه بعد از فارغالتحصیلی در پیش است آماده میشوند.
۱٫ جمع آوری داده ها (نگاه کردن، گوش دادن، یاد گرفتن)
اولین قدم برای حل هر مشکلی این است که معلوم کنید چه می دانید. در تفکر رایانشی، این بدان معناست که بفهمید از کدام منابع دادهها را جمعآوری کنید و تصمیم بگیرید که کدام دادهها مرتبطتر هستند. برای مثال، برای حل یک مسئله ریاضی، دانشآموزان ممکن است دادههای کمی درباره یک پدیده جمعآوری کنند و از روشهای ریاضی برای تصمیمگیری درباره نحوه برخورد با مسئله استفاده کنند.
۲٫ تجزیه و تحلیل داده ها (پرسیدن سوال)
هنگامی که ما داده را تجزیه و تحلیل می کنیم، درک اینکه چگونه اطلاعات در زمینه یک مشکل بزرگتر قرار می گیرند، آسان تر می شود. استفاده از تصاویر بصری مانند نمودارها و همچنین روش های آماری، راه بسیار خوبی برای آزمایش یک فرضیه است. از دانش آموزان بخواهید گراف ها و نمودارهایی برای پشتیبانی از ایده های خود و انتقال اطلاعات ایجاد کنند. دانشآموزان باید دادههایی را که جمعآوری کردهاند تجزیه و تحلیل کنند تا تعیین کنند چه چیزی در اثبات فرضیه یا ایدههای کلیدی آنها مرتبط است.
۳٫ کشف الگوها ( درک مشکل)
مزیت داشتن داده برای کار این است که بتوانیم الگوهایی را که درون آن اتفاق میافتد شناسایی کنیم. وقتی الگوها را کشف می کنید، پیش بینی و ایجاد قوانین برای حل مشکلات دیگر آسان تر می شود. با شناخت مضامین و ارتباطات، دانشآموزان میتوانند پیشبینیهایی در مورد آنچه در آینده رخ می دهد داشته باشند.
۴٫ تجزیه و شکستن مشکل (نیاز به دانستن)
اجازه ندهید مشکلات پیچیده دانش آموزان را بترساند. اگر آنها مشکلات را به قطعات کوچکتر و قابل کنترل تقسیم کنند، یافتن راه حل آسان تر است. شکستن مشکلات به بخشهای کوچکتر راهی آسانتر برای هضم اطلاعات و طبقهبندی آنها است.
۵٫ انتزاع
وقتی با مشکلی مواجه می شوید، از دانش آموزان بخواهید تصویر بزرگ تری بیاندیشند. با شناسایی شباهت ها و حذف جزئیات، راه حلی پیدا می شود که برای مشکلات مختلف کار می کند.
۶٫ ساخت مدل (ایجاد یک نمونه اولیه)
هنگام طوفان فکری در مورد چگونگی ایجاد یک مدل موثر، دانش آموزان را تشویق کنید تا با استفاده از نرم افزار طراحی، ایده ها را آزمایش کنند، تغییر دهند و اصلاح کنند تا نتایج را پیش بینی کنند. به این ترتیب، آنها در زمان با ارزش صرفه جویی می کنند و درک کاملی از ایده های مدل سازی شده خود قبل از ساختن در زندگی واقعی به دست می آورند.
۷٫ توسعه الگوریتم ها (هایلایت و اصلاح)
به حل مسئله به عنوان نقشه راه برای انجام یک کار نگاه کنید. وقتی دانشآموزان میتوانند راهحلهایی را با دستورالعملهای گام به گام توسعه دهند، به نوبه خود الگوریتمی را برای استفاده برای مسائل آینده ایجاد میکنند.
آوردن تفکر رایانشی به کلاس درس روشی عادلانه و مدبر برای اطمینان از دسترسی همه دانش آموزان به مهارت های اساسی قرن ۲۱ است. هر معلمی که از فرصت استفاده کند تا این مفاهیم را در کلاس درس بگنجاند، دانش آموزانش را برای آنچه در آینده در انتظارشان است مجهزتر می کند.